Zijn doel? Iedereen die wil zwemmen, de mogelijkheid geven om dat te doen. “Het gaat niet om presteren, maar om bewegen en nieuwe dingen leren.”
Samen met een groep vrijwilligers het buurthuis Graafsewijk Noord runnen, vrijwilliger bij Kindcentrum het IJzeren kind, lid van de beoordelingscommissie van BAG-gelden, secretaris van Stichting Fontein Hintham, vrijwilliger voor de Bossche Avondvierdaagse én vrijwilliger bij de Bossche Zwemvereniging. Zijn we dan rond? “Ik denk het wel”, zegt Marcel.
Je vraagt je af hoe iemand die werkt, ook nog zoveel vrijwilligerswerk kan doen. Volgens Marcel hoort het bij hem. Vandaag praten we over zijn inzet voor de Bossche Zwemvereniging (BZV). In het speciaal het Ouder-kindzwemmen, dat afgelopen september van start ging.
Ouders helpen aan een zwemdiploma
“Een aantal jaar terug begonnen we met het aanbieden van zwemles voor kinderen die niet vanzelfsprekend zwemles krijgen”, begint Marcel. “Het leeftijdsverschil in de groepen werd al snel te groot, helemaal toen de groep nieuwkomers steeds groter werd. Hoe gaan we daarmee om? Ze waren ouder en er was sprake van een taalbarrière.”
Marcel sprak met onze collega Wilma en het idee voor het Ouderkind-zwemmen was geboren. De gedachte erachter was simpel: ouders hebben ook niet altijd een zwemdiploma. En kinderen hebben baat bij een ouder die kan zwemmen. “De lessen moesten gratis zijn”, vervolgt Marcel. “Vanuit instanties als Leergeld en het Jeugdfonds betaalden we de badhuur. En de lessen verzorgen onze vrijwilligers.” Ook stelden ze een vrijwilliger beschikbaar die volwassen deelnemers helpt bij het aanvragen van bijzondere bijstand. “Voor mensen die niet taalvaardig zijn, is daar anders geen beginnen aan.”
Geen bloedspoed
Het liep storm. Marcel wist dat de vraag groot was, maar zoveel aanmeldingen had hij niet verwacht. De twaalf vaste plekken waren zo vergeven. Inmiddels is er een wachtlijst met tientallen deelnemers. “De deelnemers zitten niet op hetzelfde niveau. Sommigen stromen nu uit naar het diepe bad. Dan is er weer plek voor nieuwe deelnemers”, legt Marcel uit. “We willen het rustig en goed doen, dus geen bloedspoed.”
Marcel vertelt over Roychelin. Haar kinderen kunnen zwemmen, maar zij heeft nooit haar A-diploma gehaald. “Binnenkort kan ze eindelijk samen met haar kinderen zwemmen”, vertelt Marcel. Ook Eftekar zwemt samen met haar tienerdochters in deze groep. Ze vindt het belangrijk dat haar dochters kunnen zwemmen. De stap om samen met hen te starten was dan ook makkelijker gezet. De verwachting is dat de deelnemers binnen één jaar hun A-diploma halen.
Van bewindvoering tot GGZ
Maar hoe zorg je voor een gemoedelijke plek waar kinderen én ouders zonder zorgen leren zwemmen? “Het gevoel geven dat we een vriend zijn”, vertelt Marcel. “Ga eerst maar zwemmen, en die factuur regelen we later wel. Als het niet lukt, zoeken wij het uit. Door alle verplichtingen is dat een hoop administratie, maar ik help graag.”
Als iemand niet weet hoe hij bij de zwemles moet komen, pakt Marcel de telefoon op om te kijken of er ook geld is voor de bus. Of als een deelnemer geen zwembroek heeft, kan dat vaak ook wel geregeld worden. “Naast alle namen, weet ik van iedereen vaak ook het hele rugzakje”, vervolgt Marcel. En dat is prettig, want zo weet hij wat meer over de achtergrond van zijn deelnemers. “Van bewindvoering tot GGZ, over de gehele breedte heb ik contact met instanties om zaken te regelen voor onze deelnemers. Het is niet alleen maar zwemmen, ik heb ook een hoop andere petten op.”
Een gesloten portemonnee
Als Marcel die andere petten opheeft, is hij soms meer maatschappelijk werker dan vrijwilliger bij de Bossche Zwemvereniging. “We vechten vaak tegen het systeem, maar dat is nodig om kansengelijkheid te bereiken. Ik zet graag dat stapje extra voor mensen die nergens bij horen, of tussen wal en schip vallen. Hoewel ik ook snap dat dat gevecht voor anderen als een last voelt.”
Het leven van een vrijwilliger gaat niet over rozen, maar Marcel doet het vol passie. “Vrijwilligers geven niet op. We blijven zoeken naar creatieve oplossingen en verbinden meerdere hulpvragen aan elkaar. En dat allemaal met een gesloten portemonnee. Ik ben de vrijwilligerscoördinator, de meneer van de kleding, de activiteitencommissie én de ledenadministratie. Maar ik zou ook niemand anders willen zijn”, sluit Marcel af.
Voor zijn inspirerende en bijzondere inzet kreeg Marcel het Gelijke Kansen speldje uitgereikt.
Heb jij ook een opmerkelijke functie, of wil je een collega aandragen? Laat het ons weten via gelijkekansen@s-hertogenbosch.nl.